Sayın Makar Alekseyeviç,
O kadar acı çekiyorum ki son mektubumu bitiremeden bıraktım. Bazen bana tuhaf haller oluyor. Yanımda insan olmasını istemiyorum. Yalnız kalmaktan ve saatlerce eski anıların kucağında dalıp gitmekten hoşlanıyorum. Böyle anlar gittikçe sıklaşmaya başladı.