Balzac ve "İki yeni gelinin hatıraları" Fransız romanlarına Victor Hugo'nun baş yapıtı "Sefiller" ile giriş yaptım ve mest olarak okudum. Ama iyi mi yaptım bilmiyorum, çünkü aynı tadı Notre Dame'ın Kamburu ve "Bir idam mahkumunun son günü" kitaplarında alamadım. Ama bir yanım da başka kitabıyla başlamış olsaydın belki Sefilleri okumaz ve Hugo'ya hayran olmazdın diyor. Gelelim Balzac'a... Balzac okumalarım Fransız edebiyatının izini sürme olsa da genel anlamda, özel anlamda Hugo ve Sefiller'de bulduğum tadı arama olacak bir yerde. Balzac'ın yeri elbette ayrı, Tanrıdan sonra en çok insan yaratan adama özel bir ilgim ve merakım yok değil. İnsanlık Komedyasından elimdeki ikinci kitap, İki (yeni) gelinin anıları/hatıraları isimli, kendinden okuduğum ilk uzun roman. İsmi birbirine yakın olsa da birçok farklı şekilde tercüme edilmiş. Ben olsam "İki genç kadının mektupları" diye tercüme ederdim, çünkü kitabın içeriği tam olarak bu. Mektuplaşmalar genelde ikisi arasında olsa da, bazen birinden üçüncü bir şahsa, veya üçüncü bir şahıstan bunlardan birine hatta üçüncü bir şahıstan dördüncü bir şahsa kadar geniş bir yelpaze mevcut aslında. Bu iki kadın kilise (rahibe) okulunda tanışıp dost oluyorlar. Rahibe olmadan ayrılıyorlar ve o zamanın bir kadını için iki seçenekten birisi olan rahibelik veya genç yaşta evlilik seçeneğinde, ikisi de evliliği rahibeliğe tercih etmiş oluyorlar. 15 yaşındaki genç Louise ile kendinden yaşca büyük arkadaşı Renee arasındaki dostluk, kimi zaman bir ruh ikizligi, iki ayrı bedende bir ruh, kimi zaman bir abla kardeş, kimi zaman da bir anne kız ilişkisi olarak çıkıyor karşımıza. Renee savaştan travmalanmış olarak gelen ve yaşama sevincini kaybetmiş asil birisiyle mantık evliliği yaparken, Louise ailesini evleneceğine ama sevdiği birisiyle olması gerektiği husunda ikna ediyor. Rahibe elbisesini yeni çıkarttığına bin şahit istenen Louise, kendisine balolarda bir koca bakarken, hem sosyal sınıfının hem de o rahibe okulundayken onu hiç merak etmeyip ziyaret etmeyen anne ve babasının önyargılarını kırıp, takdirlerini kazanmayı başarsa da, kendisine bir koca bulmakta zorlanır. Ona göre kimse kimseye gerçek anlamda ilgi duymaz, dinlemez, herkes kendisiyle meşguldür, herkesi sıradan bulur. O ise deli gibi sevilmek, bir dediği iki edilmesin istiyordur. Derken İspanyol'ca hocası Felipe de aradığı özellikleri gördüğünü farkeder. Felipe Arap asıllı Ispanyoldur. Ya ihtida ya ölüm seçeneğinde mühtedi olmayı seçmiş, diplomatik kariyer yapmış, çok zengin olmuş ama şahsi sebeplerden dolayı çoğundan feragat etmiş, içine kapalı, gizemli ve çok çirkin bir adamdır. Kendisine kul köle olma, arzularını gözlerinden okuma şartıyla adeta onunla birlikteliğe razı olur hatta kendisi ona bu kapıyı açar, çünkü onda deli gibi sevme ve kendisindeki deli gibi sevilme ihtiyacını karşılayacak potansiyeli görür. Bu iki evlilik nasıl sonuçlanacaktır sorusu romandaki kırmızı çizgi olsa da, iki kadının mektuplaşmalarında hayattan beklentiler, evlilik, aşk, annelik gibi konular gündem edilir ve yeri geldiğinde sert bir şekilde tartışılır. Balzac okuru kadınların evlilik konusundaki zihin dünyasına başarılı bir şekilde tanık ediyor. Her ne kadar "daha çok kadınlara hitap" eder diye düşünsem de, bu konuda kadınların düşünce dünyasına dalmak erkekler için de ilginç ve faydalı bir tecrübe olacaktır kanaatindeyim. Fransa'nın tarihsel sosyolojik yapısına tanık olmak ayrıca değerli ama bunu her romanda beklersiniz zaten ve yazarın olmazsa olmaz bir sunumudur size. Yer yer sıkılmaya başlasanız da, hikayenin ani hiz kazanmaları sizi yine kendisine bağlamayı başarıyor. Okunmaya değer...

İki Gelinin HatıralarıHonore de Balzac · Yason Yayıncılık · 2016449 okunma

·

349 görüntüleme

Yüksel Yüksel

@yuceonus ·

03 Eylül 2021 21:24

Balzac, kadınları çözmüş mirim. Lakin bilmek ile bildiğinle amel edebilmek , bildiğini uygulayabilmek apayrı şeyler. Hikmet verilene çok şey veriliyor ama her şey verilmiyor. 😀

Gamax

@Gamax ·

03 Eylül 2021 21:33

Eyvallah, katılıyorum :)

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.