10 gün önce bitirdiğim ve uzun süre okumada kaldığım Victor E. Frankl "İnsanın Anlam Arayışı" kitabı üzerine hala düşünmekteyim. Victor E. kitabında hayataki anlamın aslında ne kadar basit şeylerde aranabileceğini gözler önüne seriyor. Kitabı okudukça tarihin çok güzel tekerrür ettiğini de tekrar anmadan geçemedim. Günümüz pandemi sürecinde yalnızca normal hayatımızı geri dönmek isteğimiz bu durumun başlıca örneklerindendir. Çok basit bir tabir vardır; insan elindekinin değerini kaybedince anlar diye. Peki biz neden her defasında elimizdekini kaybetmeye göze alıyoruz? Ya da neden elimizdekilerin kaybettirilmesine göz yumuyoruz. Konuyu daha fazla siyasileştirmeden kitabı okurken kafamdaki son bir soruyu yazmak isterim; Hayat, aslında gözümüzde büyüttüğümüz kadar karmaşık değil iken bizim her seferinde göz göre göre tüketirken tükenmemiz niye?