..Hasan Ali Toptas...Sonsuzluga nokta... Hasan Ali Toptastan okudugum ilk kitab... Edebiyyatin ve sozcuklerin gucunu gozumuze sokmus bir kitap...kitapi begenmemek mumkun degil.Son zamanlarda okudugum ennn guzel kitap diye bilirimm... kitapta en hoşuma giden kısım Edip Cansever'den bahsettiği, hatta en sevdiğim bölüm olan ben ruhi bey nasılımdan bahsettiği bölümdür. dugunu anlattigi bolum,babasiyla ilgili olan bolum vee s... ayrılık daha güzel tasvir edilebilir mi bilmiyorum..... bir de evlilik... nasıl yalan, nasıl dolan bir şey. istisnaları vardır elbet ama bizim gördüklerimiz dönme dolap sadece. insan bir zaman uyanıyor ve yanındakine alışkanlıkla, *çift kişilik yatakta tek kişi yatma lüksünü kaybetmişçesine bakıyorsa.... bu nasıl bir acıdır. -Insan, ne denli çaba gösterirse göstersin ve kaçınılmazlığına ne denli inanırsa inansın, ayrılığa hiçbir zaman hazırlanamıyor çünkü. hazırım, dediği anda bile içinde ele geçiremediği bir nokta kalıyor sürekli; ayrılığa alıştıramayacağı, sızlanışlarını durduramayacağı bir nokta... belki de, yalnızca bu noktanın ele geçirilemeyişi yüzünden, birçok terk ediliş anında gerekli gereksiz bir yığın şey konuşuyor insanlar; içlerindeki o noktayı örtebilmek için gülünç tartışmaların tozuna dumanına boğuluyorlar, geçmişe ve geleceğe acımasızca saldırıp kendi yarattıkları harabelerin ortasında yuvarlanıyorlar. o nokta yüzünden hüngür hüngür ağlayanlar da var belki, köpek gibi yalvaranlar, kendilerini içkiye, kumara vuranlar, dövüşenler, sızanlar, yaralananlar, hatta kendilerini kendilerine vuranlar da var." erkeğin hayatının baba figürü etrafında şekillenişini ise şu cümle ile çok güzel özetliyor; "bi zamanlar baba diye binlerce, yüz binlerce kez seslendiğim halde bir türlü ısınamadığım o adamın gölgesinde nasıl küçülerek büyüdüysem, şimdi de karımın gölgesinde yaşayarak öldüğümü düşünüyordum." roman son cümlesi ile yine yıkıp geçiyo..bittiğinde altında ezim ezim ezildiğin briketten sayfalar yığını kalıyor içinde kocaman bir boşlukla beraber. "artık kimi vuracağımı biliyorum." Okuyun yavaş yavaş tadını çıkara çıkara tekrar tekrar okuyun...