Darrow aynı bıraktığımız gibi başlıyor ikinci kitaba. Birini öldürüyor, başka biriyle ittifak kurarken bir başkası tarafından yine ve yine sırtından vuruluyor, hüzün, acı, yalnızlık ve ölüm. Ölüm, ölüm, ölüm... Bir yerden itibaren Darrow'un aklını koruyabilmesini sağlayan yegane dayanak noktası sevgi. Sevro'ya, Kısrak'a, Eo'ya duyduğu sevgi. Muhteşem sonu ile üçüncü kitabı okumayı fazlasıyla hak ediyor. Biliyoruz ki üçüncü kitapta da "Aslanlar" var.
.
.
.
.
.
.
.
.
Spoiler
Yani anlamıyorum bu Çakal denilen karakter belli yani başa bela olacak. Kaç defa eline fırsat geçti öldür şunu sen de kurtul biz de kurtulalım.
Bazı karakterlere güvenmeye başlayıp gerçek kimliğini ifşa etmesi zaten bıçak sırtı hayatını daha da zorlaştırıyor lakin anlayabiliyorum bu durumu. Özellikle annesi ile konuştuğu o kısacık bölüm oldukça etkileyiciydi.
Son olarak sevgili Ragnar... Burada da en azından isim olarak seni karşımda görmek bir okur olarak oldukça keyif vericiydi.