(Ön not: Bu kitabın da içerisinde yer aldığı eylül ayına ait okumalarımı yorumladığım videomu izlemek isterseniz şu linke tıklayabilirsiniz: youtube.com/watch?v=G4D9Cme...) Ahmet Hamdi Tanpınar’ın “Huzur”dan ve “Beş Şehir”den sonra okuduğum üçüncü eseri “Mahur Beste” isimli bu eseri oldu. Esasen yapmış olduğum bu okuma yanlış bir okuma imiş. “Huzur” okunmadan önce sırasıyla “Mahur Beste” ve “Sahnenin Dışındakiler” okunmalı, peşinden ise “Huzur”u okumak gerekirmiş. Dolayısıyla uzun zaman önce okuduğum “Huzur”u yeniden okumak için kuvvetli bir sebebim oldu. Buna seviniyorum. Kitaba gelirsek, bölümlerden oluşan ve bölümler arasında zaman ve karakter anlamında herhangi bir bağın bulunmadığı bir eser olduğunu söylemem gerekir. Sanki yaşlı bir adamın anlattığı, oradan oraya savrulan, içinde hiç tanımadığımız onlarca insanın adının geçtiği bir anlatı gibi. Hepimiz böyle bir an yaşamışızdır. Yaşlı bir tanıdık anlatmaya başlar ve anlattığı her şeyi siz de biliyor ve anlıyorsunuz sanır. Kitabı okurken biraz böyle hissettim. Kitabın ilginç ve zorlayıcı bir özelliği ise, ilk bölümlerde adı geçen karakterlerin son bölümlerde tamamen ortadan kaybolması, son bölümde anlatılanların ise ilk bölümlerle hiçbir ilgisinin olmaması… Yani okur olarak birçok beklentiye giriyoruz, şimdi ipin ucunu yakaladım diye seviniyoruz ama Tanpınar işimizi hiç de kolaylaştırmıyor. Bahsettiğim belirsizliklere rağmen Tanpınar’ın kalemi beni her zaman memnun eden önemli bir detaydır. Kesin kanaatte bulunmak için “Sahnenin Dışındakileri” ve akabindeyse “Huzur”u yeniden okumak istiyorum. Keyifli okumalar dilerim.

Mahur BesteAhmet Hamdi Tanpınar · Dergah Yayınları · 20196,3bin okunma

·

2.256 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.