Ebeveynlerin, daha ziyade anne baba olacakların, hatta çocukla uzaktan yakında iletişimi olan herkesin okuması gereken bir kitap. “Çocukluğuna inmek lazım” klişesinin altını doldurdu benim nezdimde. Çocuk yetiştirmeye dair ne çok yanılgım varmış dedirtti bana. Neyse ki ebeveyn olmadan okuma fırsatı buldum :) Mükemmel sanılan (hatırlanan) çocukluk aslında travmalar ve aşağılamalarla doludur. Çocuk bunları bilinçdışına atar, bastırır. Anne babaya karşı hep güzel anıları hatırlar çünkü çocuk ebeveyne ve ondan gelecek sevgiye muhtaçtır. “Yetenekli çocuk” budur işte. Şımarmaz, ağlamaz, üzmez anne babasını. Ancak yetişkinlikte bilinç dışına attığı gerçeklerle, bastırdığı duygularla yüzleşince bunalımla karşı kaşıya kalır. Bu çocuk da ebeveyn olunca kendi ihtiyaçlarını çocuğunda karşılamaya çalışır istemsizce. Çocukluğunda kendisine yapılan yanlışların oluşturduğu boşluğu kendi çocuğu ile doldurmaya çalışır ve bu yanlışlar zinciri nesiller boyu devam eder. İşte kitap bu zinciri kırmayı hedefliyor. Kitap iki kez yazılmış. İlk yazımda yazar psikanalitik kuram çerçevesinde yazmış ancak aradan 16 yıl geçince tekrar kaleme almış ve psikanalitik kuramdan ve Freud kavramlarından olabildiğince arındırmış daha özgün bir nitelik kazandırmış. Doğru bilinen yanlışları çarpıcı bir şekilde aktarmış yazar. Bazı satırlar iki üç kez okunası. Büyüklük tutkusu ile ilgili bölüm de hususen ilgimi çekti. Her insanın kendisinin dahi bilmediği bir arka odası vardır ve kimseyi sokmadığı bu arka odaya girecek olan yalnız çocuklarıdır.

Yetenekli Çocuğun DramıAlice Miller · Profil Yayıncılık · 20213,053 okunma

·

1.053 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ahmet Çavdar