Ve şarabın doğuşu ile ilgili Türk yazınında yinelenen birbirinden ayrı iki söylence vardır.
Bunlardan birine göre, İran'ın söylencesel egemeni Cem ya da Cemşid şarabı bulmuştur.
İkinci söylence ise uluslararası geniş alana yayılan Sami kökenli söylencenin Türklere özgü yorumudur. Türk sözlü geleneğinde bir anlatısı şöyledir:
"Nuh peygamber, üzüm veren asma yetiştirmek ister. Fakat şeytan bağa gelerek asmaları kurutur. Birgün, Nuh onu suçüstünde yakalar. Şeytan, Nuh'a: 'Bu bağlardan edeceğin kâra beni ortak edersen, senin asmalarına karışmam' der. Nuh, razı olur. Şeytan aslan, keçi, maymun, domuz kanını karıştırarak asmaları sular.
Üzümler yetişince, Nuh kendi payına düşen üzümle pekmez, şıra, pestil yapar. Şeytan da kendi payıyla sirke ile şarap yapar. Ardından şöyle bir dilekte bulunur:
'Yaptığım şaraplardan her kim biraz içerse, aslan gibi güçlü olsun. Biraz daha içen, keçi gibi inat, çok içen maymun iştahlı, pek çok içen domuz kinli olsun.' İşte o günden beri, şaraba bu kargış siner."
Sayfa 16 - Cem Yayınevi, 1.Basım, Temmuz 2021Kitabı okudu
·
272 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.