…zamandaki bu sarsıntı olmadan, bu duygusal ürperme olmadan, anı da olmaz. Dolu olduğunu sandığımız bu geçmişte bile anımsama, anlatma, içini dökme, etkin olmayan zamanların boşluğunu doldurur; hatırlarken faydasız ve etkisiz zamanı, işe yarayan ve verici olan zamana katarız durmaksızın. Mutlulukların ve üzüntülerin diyalektiği, asla zamanın diyalektiğiyle uyum içindeyken olduğu kadar vurucu olmaz. O zaman bilinir ki alan ve veren zamandır. Birdenbire, zamanın yine alacağının bilincine varırız. Bu yüzden yitip giden zamanı yeniden yaşamak, ölümümüzden endişe duymayı öğrenmektir.
Sayfa 52Kitabı okudu
··
72 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.