Okurken zorlandığım ve anlamakta güçlük çektiğim bir eser oldu. Bilhassa ebced hesaplarından bahseden 1.şua da zihnimin çok karıştığını söyleyebilirim. Fakat üstadımın dediği gibi: "Bir şey bütün elde edilmezse bütün bütün elden kaçırılmaz." kaidesiyle, "Bu manevî bahçenin bütün meyvelerini koparamıyorum." diye vazgeçmek kâr-ı akıl değildir. İnsan ne kadar koparsa o kadar kârdır."
Anladığım üç beş kelime dâhi olsa kârdır inşallah.
"Ya Erhamerrâhimîn!.. Umum Risale-i Nur şakirdlerini iki cihanda mes'ud eyle. Âmîn! İnsî ve cinnî şeytanların şerlerinden muhafaza eyle. Âmîn!" Ve bu âciz ve bîçare Mecruh'un kusuratını affeyle. Âmîn!
