Evliya Çelebi’yi tanımak için çok geç kaldığımı düşündüm.Seyahatname’yi ve seyahatine giden mübarek yolunu hayranlıkla okudum.Evliya Çelebi’nin babasının verdiği öğütleri tekrar tekrar okudum.Evliya’nın rüyasını okurken ve bu rüyanın devamının babasınca görülüp seyahati için müsaade istenmesi beni hayretlere düşürdü gözlerim dolu dolu okudum.Evliya Çelebi’ye Unesco bile sahip çıkıp anma törenleri düzenlerken bizim ülkemizde sahip çıkılmayışı üzdü.Her kitapseverin kütüphanesinde bulunmasını isteyeceğim bir kitap.Çok kısaydı hemen bitmemesi için okuma saatimi günlere yaydım.Onu daha kapsamlı tanımak isterdim.O’na sahip çıkan okurları olması temennisiyle…
