Hesapsız çıkarlar, tutkulu arzular veya azgın güdüler toplamı olarak heva, şişerek benliği bütünüyle kaplayıp doğru değerlendirme kapasitesi olan vicdanı örter (istikbar. 2/34: 7/146: 74/23...). Bu durumda kişi giderek kendini yeterli görmeye başlar (istiğna, 80/5; 92/8). Her türlü ahlaksızlığın önemli bir kaynağı işte budur: "İnsan kendini yeterli görünce azar (96/6-7). Şeytanın trajedisi bu olduğu gibi (2/34): şeytanlaşmış bütün insanların durumu da aynıdır. İnsan hevasını ilahlaştırınca, bunun sonucu bilgi aktlarından kulağı ve kalbinin mühürlenmesi, gözünün perdelenmesi sonucu dalalete düşer (45/23). Yani kendine (özüne, vicdanına) yabancılaşır. Kur'an'ın ahlaki bağlamda vicdanını ve hakikati örtme anlamında "küfür" ve "günah" dediği şey budur.
Sayfa 71Kitabı okudu
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.