beşerin hayat-ı içtimaîsinde bütün ahlâksızlığın ve bütün ihtilalatın menşe'i iki kelimedir:
Birisi:
"Ben tok olduktan sonra,
başkası açlıktan ölse bana ne?"
İkincisi:
"Sen çalış,
ben yiyeyim."
Bu iki kelimeyi de idame eden,
cereyan-ı riba ve terk-i zekattır.
Bu iki müdhiş maraz-ı içtimaîyi tedavi edecek tek çare,
zekatın bir düstur-u umumî suretinde icrasıyla,
vücub-u zekat ve hurmet-i ribadır.
Mektubat/Risale-i Nur