İnsan çok şeyden kaçar ama kendinden ve kaderinden kaçamaz, içindekinden,olduğundan kaçamaz.
Her ne kadar derinlerimize de gömmüş olsak birşeyleri, her ne olursa olsun gün yüzüne çıkar korkularımız.
Bazen acıta acıta, kanata kanata yol alır içimizde, içimizdekiler.
Baş kahramanımızda da böyle oldu.
O, yıllarca belki de üzerini örtüp sakladığı yaralarını, korkularını, ölüm korkusunu, acılarını ne kadar saklamaya çalışsa da, yine kendi kendine ele verdi kendine yazdığı piyesinde.
Çünkü insan içini saklayamaz, korkularını saklayamaz bir yerde kanar ve bir yerde acır, o kadar benimsenir ki bazı acılar neresi kanar kendi kanayan kişide bilemez, hele ki bir de anlaşılmazsa insan işte o zaman daha da içinden çıkılmaz bir hal alır.
Bu böyledir bizim yaralarımız her zaman bir başkaları için bir alettir.
Anlamaya çalışmadıkları gibi üzerimizde var güçleriyle tepinir dururlar. Çünkü her insan bilemez bir başkasının içindekinin kıymetini, insan ki yeri gelir kendine bile acımaz.
Kitabı okurken o kadar anlaşılmasını istedim ki baş kahramanın, bir kitapta bir insan kendini bu kadar bulamaz herhalde, hepimiz anlaşılmak isteriz ve eminim siz de kendinizi burada bulacaksınız, okurken anlaşılamamanın ne kadar acı olduğunu bir daha gördüm.
Kitap tiyatro metni şekilde yazılmış, sahnelerin canlandırılması benim için çok daha güzel, akıcı ve daha netti.
Bir insanın korkularından kaçıp korkularının pençesine düşüşünü, anlaşılamamanın acısını, kendini anlatamamanın verdiği o hissini, o öfkesin, o yorgunluğu çok fazla gördüm.
Kitabın bir yerinde kahramanımız çaresizliğini, birine güvenme İstediğini yakın arkadaşına şu sözlerle ifade ediyor;
- Mansur!
- Sen benim dostumsun değil mi?
- Mansur, sana inanıyorum.
- Senin yanında gömleğimi yırtabilirim. Senin yanında ağlayabilirim.
- Mansur çok fenayım. Düşüyorum.
Burada ki o çaresizligi o kadar hisettim ki :(
#NecipFazılKısakürek hep okumak istediğim bir yazar. Çünkü kaleminin gücüne o kadar inanıyorum ki, çünkü inanırsın, çünkü korkmazsın.
Bu eseri de öyle işte sizi içine alıp kendisinin bir parçası haline getiriyor, yaşatıyor.
Okumanızı tavsiye ederim çok çok daha fazlasını bulacağınızı eminim. (✿ ♡‿♡)
Ölüm güzel şey, budur perde ardından haber…
Hiç güzel olmasaydı ölürmüydü peygamber?…
