Ne kalem yazabildi hâlimizi
Ne de cümleler anladı bizi
Ünlem şaşkın, virgül eğri
Bir noktaya gizledik derdimizi!
Birilerinin yanması gerekiyordu zemheri vurmuş yürekleri ısıtacak mısraların imarı için!
Kimi mısralarda yanan oldu, kimi şifa bulan...
İşte biz yanan olduk azizim!
Can veren pervanelere kafa tutarcasına...
(Derviş Celâl Er-Rühâvî)