SENİ ÖZLEMEKLE BAŞLAR BÜTÜN YOLCULUKLAR
"Bir mahalledeyim bugün. Çocuklar sek sek oynuyor. İki taş arasındaki kaleye gol atanlar seviniyor. Hepsine şahidim. Kahveci abinin gönlü olduğu kızın camına taş atışlarını da biliyorum.
Gece olunca üşüyen sokak çocuğunun ürpertisini hissediyorum. Eşi ölmüş yaşlı amcanın cam kenarından ecelini beklemesindeki çaresizliği de. Benden taşınan insanların ihanetini de !!!
Ben de sana kavuşmak uğruna girdim çıkmaz bir sokağın en kuytu köşesine.
Bulursan beni bana da haber ver.
Çünkü ben bile bilmiyorum kendimin nerede, ne halde bittiğini.."
Büyümeyi maharet sanırdım baba.
Oysa büyümek, içindeki çocuğu öldürmekmiş...
Yalnız kalmaktan korktukça
Yalnızlığım artıyor...
Kapak tasarımıyla bizi cezbetse de içersinde ki kırgınlıkları, umusuzluklardan doğmaya çalışan umutları çok açık görüyor insan. Hele ki en sondaki adeta yazarın hayat felsefesi haline dönüşen hikaye aslında herkesin ders alması, ince ince düşünmesini gerektiren bi ayrıntı.
O zaman keyifle okuma zamanı değil mi sevgili okur ?