Daha önce günümüzde geçen konuların olduğu kitaplar okumuştum. Kimisi karalamaya beziyor ya da yazar durumlar üstüne yorum katmıyordu. Ne yalan söyleyeyim bu kitaba da öyle başladım. Şunu belirtmem gerek, ergenliğim ve gençliğim asosyal olarak geçti. Kah kendi tercihim kah akranlarımın beni kabullenmeyişi ama sonuç aynıydı.Sonrasında kitaptan bir kaç sayfa okudum. İçime bir ağırlık çöktü. Franz Kafka misali bir süre depresyona girerek o durumu atlatmaya çalıştım. Kendi halime üzülüp daha da buhranlara, yeterince zengin değilim zira, girdim. Baş karakter Uras'ın düşüncelerinde ve yaşadıklarında az da olsa kendimi gördüm. Bu daha da bağladı beni. Aynı gece kitabı bitirecektim ama saat ilerlemişti. Ben asosyal temelli birisi olduğumdan dolayı, kitapta geçen sosyal durumlara hiç giremeyeceğim/düşmeyeceğim. Üzülsem mi sevinsem mi bilemedim. İkinci karakterin adı Burçe. İki yabancının karşılaşması gibi karşılaşıyorlar ve aralarındaki ilişkinin gelişimi, gerek Uras'ın hayat üzerine görüşleri, kendilerini benimseterek anlatılıyor. Günümüz sorunlarına da değinilmiş ancak ben bu tür kaygılara ön yargı ile yaklaşıyorum. Nedeni de sosyal medya dediğimiz şey. İnsanların beğeni yada izlenme sayısı uğruna neler yaptıklarını biliyoruz. Bu "paylaşımlar" bende tahammülsüzlük yarattı artık. Uras'ın hayat hakkındaki görüşleri gerçekten iyi düşünülmüş. Bir ara Uras tasavvufla mı ilgileniyor diye merak ettim. Bu arada ilerledikçe yine bir süre depresyona girerek atlatacağım kısımlar oldu. Artık yapacak bişey yok. O tren kaçtı. yara iyileşti ama izi halen duruyor. Bak gene sıkıntı bastı. :(((((

Ekru AşkGülcan Mutaf · Parga Yayıncılık · 202068 okunma

·

188 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Orhan Nadir Yamuk