Son ada...Tükenmişliğin ve yitirmenin hikayesi.Son ada; son sığınak ve son insanı köşeydi tek kusur sahip olduğu dinginliğin bozulmasıydı.Bir grup, gizli olarak tuttukları adada insanlardan,siyasetten,dertten ve kederden uzak,kopuk bir halde keyifli,hoş günler geçiriyordu.Ta ki büyük başlardan biri gelinceye kadar. Ada sakinlerinden biri vefat edince büyük şehirden akrabaları evini satışa çıkardılar.Herkes merakla yeni komşularını beklerken emekli bir devlet adamı satın alır evi.Bu adam içine işlemiş olan müdahaleci,savaşçı ve yıkıcı tavrıyla cennet gibi adanın felaketi oldu.Martilara savaş açtı,doğal dengeyi ,huzuru ve dostluğu bozdu.Neler olduğunu son anda farkeden ve kendisine güvenen insanlara ihanet etti.Tabi bunun bedelini ödedi ve nihayetinde de fedakâr ilan edilerek kahramanlık unvanını aldı! Adalıların o kadar saf olması,aptal bir dostluk yapmaları hayret verici.korkularına sığınıp bağnaz bir topluluk olup çıkmışlar...Taasubun çevrelediği bir ada...Kimse kimseye inanmaz.Herkes korkuya egemen olan diktatör bozuntuya eski bir devlet adamına sığınır.İnsanların aymazlığına karşı adayı,martıları,arkadaşlarını,doğal dengeyi korumal isteyen arkadaşlarını yok saydılar.İyi niyetli başkanımız sonraları gözünü bağlayan hırsları ve korkuları nedeniyle cahilleşir,kendinden geçer.Bu kitap insanların ne kadar zayıf bir düşünce algısına sahip varlıklar olduğunu gösterir.Güzel, şaşaalı ,süslü laflar ve bir miktar rütbe farkı ile onları istediği gibi yönlendiren birinin etkisi altına girmek,yanlışı ve doğruyu ayırt edemeyecek,sorgulayamayacak ve en önemlisi düşünememek...Güya bizi diğer canlılardan ayıran tek özellik.Adalıların durumu içler acısıydı gerçekten.

Son AdaZülfü Livaneli · Doğan Kitap · 201351,6bin okunma

·

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sevda Özdemir