Aslına bakacak olursanız Budala, biraz da, Dostoyevski’nin kendine yaptığı bir özeleştiri olmuş. Ki, Karamazov Kardeşler’de buradaki birleşimden eser yok. Daha sade, daha karanlık, daha derinlikli, daha yakından gözlem var orada. Budala’da biraz daha dışarıdan bir Dostoyevski var. Bir de madem böyle oldu, Babama da giydireyim kısımları gözden kaçmıyor. Ana kahraman zaten sara hastası (kendisi de) bir iktire kaktıra yaşamak var (kendisi de zaten) safdillik yapıştırılmış (herhal kendisini de öyle görmek istiyor) pat diye hadisenin göbeğine düşüyor (kendisi de). Şu karakter fazlalığı ve zaman zaman isimleri farklılaşan karakterler de biraz anlamayı zorlaştırmadı değil. Ha Budala, Dostoyevski için okunur; açacak olursam, onu anlamak, çözümlemek için. Benim hiiiç öyle bir niyetim yoktu aslına bakacak olursanız, okurken edindim. Bir ara hiç bitmesin istemekle, üfff ne kadar kaldı bu bölümün sonuna gitme gelmeleri yaşadım. Benim için çok arada derede. Velhasıl, iyi ki de okudum diyebilirim. Ama o müthiş Dostoyevski performansı pek yok. Son incelemelerde fazlaca futbol metaforu kullandım ama, çok oturuyor. Hani kesin maçı alacağını bildiğiniz bir futbol seyrediyorsunuz, bir ara takım tutulup kalıyor ve sonra açılıyor ve farkla yenebileceği bir takımı 1-0 galip bitiriyorsunuz ve sonra siz de “ne oluyor ya” hissine kapılıyorsunuz ya…işte ona benzedi biraz. İyi okumalar Arda

BudalaFyodor Dostoyevski · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 201225,2bin okunma

··

1.031 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gene Dekart