Yalnızlık Halleri ( Berduş' dan alıntı :))
Dünyayla kaynaşmak gibi bir düşüncem hiç olmadı... Kendi yalnızlığımda inanılmaz derecede kalabalıklaşabiliyorum. Bir insanın bulabileceği en iyi dostlara sahibim. Örneğin bugün Hayyam'la Diyojen'i fıçısında ziyarete gittik. Neşeliydi. Gogol paltosunu Dostyovskiye verdi. Halbuki ateş yanıyordu. Gereksiz bir iyilik yaptı nedense! İhtiyar Monte, genç Shakespeare' a fikirlerini nasıl sahneleştirmesi gerektiğini özenle anlatıyordu. Gazali Platon'la devletleri konuşuyorken, Can baba ile Bukowski hiç birine kulak asmıyor sövüp sayıyordu. İnsanın meteliksiz ama nitelikli böyle dostlarının olması hiç kuşkusuz huzur veriyor insana...İyi okumalar dilerim dostlar... Sizlerinde kitap hakkında kıymetli değerlendirmelerinizi beklerim.
