Freud, bebeğin süt emmekten duyduğu mutluluğun cinsel doyumun ilk örneği olduğunu söylemişti.
Bence bu yaşantılar sadece cinsel doyumun değil, daha sonraki bütün
mutlulukların da temelini oluşturur ve bir başka insanla bütünleşme duygusunu mümkün kılar. Böyle bir bütünleşme, kişinin gerçekten anlaşıldığı anlamına gelir ki, her türlü aşk ya da dostluk ilişkisinin koşuludur. Eğer sahiciyse böyle bir anlayışın söze dökülmesi de gerekmez; ve bu da onun konuşma öncesi dönemde anneyle kurulan o ilk yakınlıktan türediğini gösterir.