Nazan Bekiroğlunun devrik cümlelerine yönelik iştika cümlelerini çok işittim. Ya devrik paragraflar! Devrik bir zihin işliyor bazı hikayelerin satırlarında. Ritmini kaybetmiş bir çekicin üzengi üzerinde kendini arayışı gibi. Anlayamıyorum ama anlam verebiliyorum.
***
Deli gömleği kesimi bir metin. Deli gibi mi düşünmek lazım anlamak için.
"Akıl ideale varamayınca hicve varıyor." Altın suyuna batırılmış bir cümle. Hiciv, zekânın inceldiği belki de deliliğin perdesini araladığı yerde. Aklıma Behlül-i Dânâ geliyor. Bazen deliliğe vurmak, aklın gereği değil midir?
***
‘Bu kitap bilmem kaçıncı sayfadaki o sarsakça cümleyi söyleyebilmek için yazılmıştır.’ Söylemek için mi, yoksa saklamak için mi? O "sarsakça cümle" bulunması için mi yoksa okunması için mi yazılmıştır?
***
''Bana sorulsa bir gün 'Kamburunun düzelmesini mi istersin, yoksa tüm insanların kambur olmasını mı?' diye, herkesi kambur görmek olurdu dileğim."
Kitabı karmburlaştıran bir cümle bu. Kambur insanın parçası mıdır yoksa yükü mü? İnsanın bedensel varlığı ruhunun yüklendiği bir kamburdur sanki.
***
"Ters döndü mü düzelemeyen böceklere bayılırım."
Kafkavarî bir cümle bu. Gregor Samsa'nın aynadaki ilk şokuna cevap vermiş sanki Şule Hanım. Belki bir böcekten ilham almıştır bu kitaptaki üslubunu. Kamburunu ve dünyayı sırtından indiremeyen bir böcek...
***
Kütüphane kitapları kiralık evler gibi gelir bana. Benden önceki kiracı izlerini bırakmış geride: altı çizili satırlar. Ben boşalttığımda geride iz bırakmayacağım. Aynı pencereden bakamamışız ne tuhaf. Bakmışız da aynı şeyleri görememişiz belki de. Altı çizili cümlelerin benim baktığım pencereden göeünmeyişine şaşırıyorum.
***
Şule Hanım'ın elime aldığım ikinci, hitama erdirebildiğim ilk kitabı. Hala yabancı bana üslubu. Kendisi mahir bir saat tamircisi. Kitabına ayırdığım zamanı tamir edebilecek mi? Ama inanıyorum ki boşa okumadım. Bir gün tanışmak ve konuşmak isterim kendisiyle. İnanıyorum ki aynı yere bakıyoruz ama o çalılığın diğer tarafındaki manzarayı arz ediyor.
