"İnsan bir kez mutluluk duygusunu hissetti mi hep onun peşinde koşar. Hatta öyle ki çoğu insana göre mutluluk hissetmediği o anlar boşa geçen ya da bir sonraki mutluluk hissedeceği ana ulaşmak için kullanılan bir zaman olarak var olur. "O yaz hayatımın en mutlu yazıydı." "Okul yılları hayatımın en güzel yıllarıydı. Keşke geri dönebilsem." Hayat geri dönmez ve aslında her an kusursuzdur. Ama işte bir anı mutlu olarak belirlediğimizde o hissi tekrar tekrar yakalamak isteriz. Ve haliyle acı başlar ve tabiki içinden çıkamadığımız hayat döngüsü de. Geçici olan şeylerden elde edeceğimiz mutluluk da geçici olacaktır. Kimse, hiçbir şey seni tam olarak mutlu edemez. Gerçek mutluluk, saadet içerden gelen haldedir. Dışardan, geçici olandan değil. Sen o eksiklik hissini bilirsin ve istersin ki bir şey onu tamamlasın, doldursun ve artık bu acı sona ersin. Patanjali insanın bu çektiği acıyı görür. Ona göre bu acının devam etmesine gerek yoktur. İnsan istediği takdirde bunun üzerine çıkabilir. Sana bütün bu acının aslında senin gerçeğin doğasına karşı olan cehaletinden kaynaklandığını gösterir. Sen ah o yaz diye düşüncelere daldıkça Patanjali sana sorun mevsimde, insanlarda yada olaylarda değil, bütün bu yaşadıklarının sebebi senin kalıcı olanı bulamayacağın bir yerde aramanda der. Zaten sen kendin sürekli değişirken ne seni kalıcı mutluluğa götürebilir ki."
44 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.