Bu kitabı lisede okurken edebiyat öğretmenim ısrarla tavsiye etmişti. O zaman da okumuştum ancak böylesine bir idrak için belkide yaşanmışlık gerekiyordu. Şu an derin bir hissiyat içindeyim.Başından sonuna kadar yalnızlık adına bildiğim her ne varsa aslında hepsinin bir yanılgıdan ibaret olduğunu yüzüme tokat gibi çarpan Samim... Hayalini kurduğu simeranya eşyadan, maddeden uzak tamamen ruha sarılmış bir dünya. Kitap her insanın kendi simeranyasını kendi içinde kurması gerektiğini öğretiyor. Ve insanın içinde iki benliğin mevcut bulunduğunu birinin arzuların esiri olurken, ötekinin vicdan muhasebesinden kendini alamadığı iki benlik... Yalnızız... Yalnızız... Yalnızız... Ruhumuzdan yana yalnızız... Madde aleminin içinde varoluşumuzla yalnızız... Kalabalıkların arasında yalnızlığımızdan şikayet edişimiz hep bundandır. Yazar kitabı şu sözleriyle bitiriyor: "Ey insan! Bu kitabı sana ithaf ediyorum. Başının üstünden büyük bir rüzgar geçiyor. Yalancı bir fecirle başlayan asır kararıyor ve sana tek ümit ışığı olarak en kudretli kaynağı uranyum'da değil, senin ruhunda sıkışmış maddeden koparak çıkardığın korkunç tahrip aletinin patlayışından yükselecek alevi bekletiyor.. Ey bahtsız! Tarihinin hiçbir devrinde kendine bu kadar yabancı, bu kadar hayran ve düşman olmadın. Laboratuvarında aradığın, incelediğin, oyduğun, dibine indiğin, sırrını deştiğin her şey arasında sadece ruhun yok! Bırak şu maddeyi, boğ şu ölçü dehanı, doy şu fizik ve matematik tecessüsüne, kov şu kemiyet fikrini, dal kendi içine, koş kendi kendinin peşinden, bul onu, bul kendini, bul ruhunu, bul, sev, bil, an, gör, kendi içinde gör Allah'ını. Kendine dön, kendine bak, kendine gel!

YalnızızPeyami Safa · Ötüken Neşriyat · 201921,8bin okunma

·

74 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Zümrüdüanka