Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Gönderi

Neşet Baba
Neşet Ertaş. Aşkın oduyla yüreklerimizi dağlayan, kirlenmiş gönülleri Anadolu’nun berrak sularıyla yıkayan ulu Türkmen/Abdalı. Aşkın elinden bağrı yanık ozan. Yalan dünyanın malına, mülküne, makamına, mevkiine tamah etmeyen garip. Hep derdi söyledi, derde düşenleri teselli makamındaydı. Kadir kıymet bilendi. Her ne kadar kendisinin kadri kıymeti bilinmese de!.. Pürüzsüz bozkır gecelerine bir dua gibi ağan bozlaklar bıraktı. Bir de yakıcı özlem… “Yalan dünya” demişti. Yalan dünya… “Yalandan yüzü gülen dünya”… Herkesin ağladığı, kimsenin gülmediği dünyada O yanmıştı. Yanıp kavrulmuş… Leyla’ya hasret bir Mecnun’du. Leyla’sı yitik bir Mecnun. Dünya değildi onun yeri, yurdu. Bir yolcuydu bir anadan doğan. Gönül dağıydı O’nun mekânı. Gönül dağını mesken eylemişti. Gönül dağını… Gönül dağından esen rüzgârlarla fısıldardı en derin sırlarını bozkıra. Evveli aşk ahiri aşk olan bir sırrı fısıldardı.
·
54 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.