Muaz Ergü
@muazergu
9 okur puanı
Eylül 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Kısa Pantolon Paslı Çakı Dizde Kabuk Bağlamış Yara
Kısa Çakı Paslı Pantolon Gözde Yarası Kalmış Kabuk
Nazlan
Sitem et
Kırıl bana
Beni geç vakit
Tek başıma suya yolla
160 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
Okur Takip Önerileri
Rabbim!
Her şey büyüsünü yitiriyor!
Her şeyde bir büyü bozumu, kekre bir tat her bir şeyde.
Her şey ışığını yitirip koyu karanlıklara gömülüyor!
Neşet Baba
Neşet Ertaş. Aşkın oduyla yüreklerimizi dağlayan, kirlenmiş gönülleri Anadolu’nun berrak sularıyla yıkayan ulu Türkmen/Abdalı. Aşkın elinden bağrı yanık ozan. Yalan dünyanın malına, mülküne, makamına, mevkiine tamah etmeyen garip. Hep derdi söyledi, derde düşenleri teselli makamındaydı. Kadir kıymet bilendi. Her ne kadar kendisinin kadri kıymeti bilinmese de!.. Pürüzsüz bozkır gecelerine bir dua gibi ağan bozlaklar bıraktı. Bir de yakıcı özlem…
“Yalan dünya” demişti. Yalan dünya… “Yalandan yüzü gülen dünya”… Herkesin ağladığı, kimsenin gülmediği dünyada O yanmıştı. Yanıp kavrulmuş… Leyla’ya hasret bir Mecnun’du. Leyla’sı yitik bir Mecnun. Dünya değildi onun yeri, yurdu. Bir yolcuydu bir anadan doğan. Gönül dağıydı O’nun mekânı. Gönül dağını mesken eylemişti. Gönül dağını… Gönül dağından esen rüzgârlarla fısıldardı en derin sırlarını bozkıra. Evveli aşk ahiri aşk olan bir sırrı fısıldardı.
Arka Arkaya Dizilmiş Ruhsuz Cümleler...
Yaşam çoraklıktan çatlayan toprak gibi. Bu çoraklıktan kaçıp susuzluğumuzu dindirecek edebiyat pınarının suyu da kurumuş. İnsani hisleri kuşatma altına alan mesleki ve bürokratik zorlamalardan, sıradanlıktan, rutinden ve dahi kapitalizmin ve küresel baskıcı mekanizmanın tasallutundan kaçıp sığınılacak metinler yok. Geleneğin boğuculuğundan kurtuluş yok. Doğurgan acı yok. Arka arkaya dizilmiş ruhsuz kelimeler esir alıyor zihinleri. Birbirlerinin tekrarı metinler, sayfalara dizilmiş fotokopi cümleler…
Vesaire....
Bu ülkede kendini neyle tanımlıyorsa insanlar aslında o tanımın tamamen dışında yer alan bir anlam dünyasının içindeler. İşte tam bu noktadan günümüzdeki edebiyat mahfillerine, gruplarına ve dergilere bakınca adeta bir şirket havası ve mantığıyla iş yapan kurumlarla karşılaşmaktayız. Bu bahsettiğimiz düzen açısından bir profesyonellik değil. Şark kurnazlığına iyi çalışan zihinler burada da en az emekle en çok kazanma peşindeler. Edebiyat günümüzde insanın kendi içinde derinleştiği, dilin sınırlarında dolaştığı bir imkân değil. Kendisinden hayatı devam ettirebilmek, kazanç sağlayabilmek için maksimum faydanın sağlanılmaya çalışıldığı bir işletme olarak algılanıyor. Artık edebiyat varlığa dokunmanın acı tecrübe ve birikimlerin izleyicilerine yansıtan dilin içinden seslenmiyor. Acıya dokunmuyor, yokluğu yoklamıyor, dünya denilen gurbette tutunamamayı anlatmıyor aksine dünyaya kazık çakmanın formüllerini ifade ediyor. Gündelik ve çıkarcı bir dilin kirlettiği dünyadan yansıyor. Bugünki edebiyatçıların acıları, tecessüsleri ve sancıları yok. Yazınsal metinlerden devşirdikleri rantları var. Sağlama aldıkları yaşam standartları… Zihinsel gettoları ve bu gettolarda bir arada yaşadıkları müritleri var.
