Birbirine zıt karakterdeki Lennie ve George adındaki iki mevsimlik tarım işçisinin tuhaf dostluğunu konu alıyor kitap.
Lennie güçlü kalıplı ama zeka geriliği olan biri, George ise son derece zeki, aklı başında bi karakter.. Bu iki arkadaşın tek bir hayali var, küçük bir toprak alıp insan gibi yaşamak..
Lennie’nin yumuşak şeylere karşı zaafı var; bu kimi zaman bi tavşan, bi fare kimi zaman da bi kadın saçı.. Okşayarak sevmek isterken istenmeyen sonuçlara sebep olabiliyor Lennie, George ise her seferinde onun bu takıntılı haliyle başa çıkmaya çalışıyor.
Kitabın sonunda George’un çaresizliğiyle sarsılıyorsunuz. Arkadaşının George’a “üzülme, insan bazen mecbur kalır” demesi gibi teselli edemezdim ben George’u ama onun yerinde de olmak istemezdim.
George’un tutumuna karşı bi yanım mecbur olursan sen de onun gibi yaparsın dese de diğer yanım en güvendiklerimizin dahi sırtımızdan vurabileceği gerçeğiyle yüzleştirdi beni..
Lennie ise ne yaparsa yapsın o koca cüssesine rağmen çocuk aklından ötürü çok üzüldüm ve kitabın başından itibaren şefkatle yaklaştım ona.
