Stefan Zweig kitaplarını okurken yapılan betimlemeden dolayı konu akışını kaçırıyorum. Hatta bazen betimlemenin nerede biteceğini merak ediyorum. Bu kadar uzun yapılan betimlemelerİn beni yorduğunu farkettim. Betimlemelerden geriye kalanlara gelirsek diğer kitaplarında olduğu gibi A kişisi ve etrafındaki olaylar ile başlayıp B kişi ile noktaladı. Bir kadının 24 sa içinde başına gelen olayları uzun yıllar Boyunca unutamamış olması ve sonunda birine anlatarak(ölmeden önce) huzur bulacağına inanışının hikayesiydi
