Oluruna bırakmayı öğrenmek
Her şey anlamsız hale geldiği anda, insan kendini uzay boşluğunda gibi hissediyor. Ne yapsa bilemiyor, ne tepki vermeli?Bağırmalı mı? Bağırıp tüm içindeki kızgınlıkları kusmalı mı? Susmalı mı? Anlatılacak hayal kırıklıkları milyonlarca kelime edebilecekken kimsenin anlamayacağını bilerek dudaklarını acı acı kapalı mı tutmalı? Yoksa ağlamalı mı? Tüm pişmanlıklarını gözpınarlarına yükleyip, gözyaşları tükenene kadar ağlamalı mı? Kırıp dökmeli mi? Eline geçen her şeyi mesela fırlatmalı mı duvarlara, kalpleri de kırmalı mı öfkesini kusmak için? Ne yapmalı? Hissizleşiyor insan. Kendini saatlerce bir duvara bakarken yakalıyor. Ne düşündüğünü bilmeden yıpranmışlığın getirdiği o berbat hisle başbaşa buluyor kendini. İçinde bi el aydınlığa inat yaka paça çekiyor sanki zifiri karanlığa. Karşı koymak istiyor koymasına da ; dermanı yok.. Tam onda öğreniyor işte insan oluruna bırakmayı.
··
290 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.