Ben daima hayatın seyircisi olmak, hayata karışmamak istedim.
Ne nefret ne de hınç duyuyorum. Bu tür duygular, bir kanaate, bir
mesleğe ya da hayatta bir amaca sahip insanlara özgüdür. Bende
bunların hiçbiri yok. Yaşama, bilmece çözen birinin ilgisiyle bakıyorum. Hiçbir duygu katmıyorum. Prensiplerim de yok. Bugün
bir şeyi savunurum yarın başka bir şeyi; ne bugün savunduğuma
daha fazla inanırım ne de yarın savunacağıma iman ederim.