Klasik girişi yapmamak olmazmış; Türk edebiyatının ilk psikolojik romanı. :) hisleri yansıtma, empati hatta sempati yaptırma durumları bir yana, konu bazlı ele alırsak bana hissettirdiği ; etrafı eleştirirken ne kadar bonkör davrandığımız, kendimize geldiğinde ise yaptığımız yanlışı bile masumlaştırma çabamız. İhanet söz konusu ama o kadar masum ve delice bir sevgi ki ihanet bir anda minnoşlaşıyor. Edebi yönüne, karakterlerin psikolojisinin ne denli yansıtıldığına bakamayıp çok konu odaklı kalmış olabilir ve okurken bunaldığımı söyleyebilirim.
