‘İnsan yalnızlık çektiğinde sözcükleri yitirmeye başlar diyorlar.’ . Hepimizin kaygıları var. ‘Dünya nereye gidiyor böyle?’ diye soranlarımız, ‘yarının ne olacak belli mi’ deyip adım atmayanlarımız var. Kocaman şirketler var, kocaman ülkeler gibi. Her gün daha da kirlenen hava, daha da solan renkler var. Dünyanın bu dönemine geldik biz, karanlığın aydınlıktan daha çok hissedildiği. Lizzie de bu karanlığı hissedenlerden. O bir kütüphane memuru, bir anne, bir eş ve bir abla. Birileri ile havadan sudan konuşmaya ihtiyacı var. Veya havadan sudan şeylerin hafifliğine ulaşmaya. . Jenny Offill bugün’ü yazıyor. Çok temel şeyleri, basit bir dille. Ama içe dokunur kılıyor yazdıklarını. Okura seslenip, ‘buradayım’ diyen karakterler, sorular sorduran haller, sen de böylesin biliyorum diyen itiraflar var bu kitapta. Eş kitabıyla tanıdığım Offill yine sorunlu ikili ilişkileri gerçekliklerden kopmadan anlatıyor. Ben çok sevdim Hava Durumu’nu. . Aylin Ülçer’in detaylı çevirisi Özer Yalçınkaya’nın muhteşem kapak tasarımıyla

Hava DurumuJenny Offill · Harfa Yayınları · 202142 okunma

·

751 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hülya Açılan