İnsan zihni nasıl ki üç boyutlu evrene alışmış ve dört boyutlu bir cismi algılamakta ciddi sıkıntı çekiyorsa algı konusunda da benzer bir durum söz konusudur. Sesleri, cisimleri, insanları algılama rutinimiz kendi kendine bir evren oluşturmuş ve her şey bu evren içinde yeniden ve yeniden benzer şekilde algılanmakta. Kitabın yazarı Huxley de bu noktada bir karşı çıkışa imza atarak kendini bir deneye tabi tutmuş ve algı kapılarımızın ardındaki diğer evreni keşfetmeye çalışmıştır. Bu noktada peyote adındaki sevimli bir kaktüste bulunan meskalin adındaki madde alınarak 9 saat boyunca algıda değişiklik yaratarak klasik algılarımızın ötesinde bir anlamlar bütünü oluşturmaktadır. Huxley de bu algısal dönüşümü tüm detaylarıyla kaleme alarak, güzel anlatımıyla sanki peyoteden bir parça almışcasına okuru etkilemeyi başarıyor. Keza kitabın bu kadar tutmuş olmasının sırrı da burada yatıyor diye düşünüyorum. Şizofreni hastalarının tedavisinde de kulanılan, bağımlılık yapmayan ve legal olan bu halüsinojen sayesinde mevcut hayatımızda sınırını aşamadığımız algılarımızın öteki yakasını anlatmış bizlere Huley. Bu bilgiyi bilerek dahi nasıl bir halüsinojenik bir evren içinde tutulduğumuzu ve bundan ne denli mutlu olduğumuzu, halüsinojen etkisiyle de ne denli uyuştuğumuzu ve bundan memun olduğumuz gibi duyarsızlaştığımızı da kavramak mümkün. Tabi bizlere her öğünde yemeğimize peyoteden bir parça atmıyorlar ancak afyon niteliğinde bir çok şey aracılığıyla algılarımıza ve algılamamıza hükmediyorlar. Olsun, yine de mutluyuz bundan öyle değil mi? :) Keyifli okumalar.

Algı KapılarıAldous Huxley · İmge Kitabevi Yayınları · 20181,173 okunma

··

1.570 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Uğur De Molinari