Aksi Gibi ile tanıdım Pınar Öğünç'ü. O kitabın kendine has bir karamizahı vardı diye hatırlıyorum. Uzun süre sonra yeniden bir kitabını daha edindim ve bu sefer olmuş dedim. Hikayeleri yaşamın içinden çıkarıp, biraz da acı bir romantizm katmış. Umutlar var, bir beklentiye sarılış var, mevsimler geçerken kaybedişler var. Keyifli bir okuma süreci oldu. Tüm hikayeleri beğendim. Ama ilk hikaye çok etkileyici idi.
