Seni görmediğim zaman, hastalıklı bir düşücünün etkisiyle, altımdaki toprağın kayıp gitmek üzere olduğunu düşünüyorum.
Ve endişeyle kaldırıyorum kollarımı, dokunma umuduyla, boş göklere.
İrkilerek uyanıyorum ve birden senin yanımda olduğunu görüyorum hâlâ: Başını eğmiş oturuyor ve çevreni saran karşı konulmaz bir huzur içinde örgü örüyorsun.
Sayfa 189
··
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.