‘Hepimiz böyle yaşıyorduk demek ki: Başkasının alışveriş torbasına ne olduğuna bakarak. Komşunda eksik olanı sinsice öğrenip onu kendinde tamamlamaya çalışarak.’ . ‘Annemi eşyalarıyla birlikte defnettik.’ cümlesiyle başlıyor Ölüleri Defnetmek. Bir kayıp hikayesi dinleyeceğinizi düşünüyorsunuz, bir evladın anne ile vedalaşmasını. Ama öyle olmuyor. Adelaida paramparça bir ülkenin paramparça ruhlarından yalnızca biri. Çıktığı sokaklarda ölüm var. Kimse güvende değil, kendi de. Yıllarca çalışıp didindiği hayatı un ufak olmak üzere. Annesinin gidişi bir şeylerin işareti miydi bilinmez ama bir şeyler yapmak zorunda. Yapacağını hayal bile edemeyeceği şeyler olsa da… . Venezuelalı gazeteci-yazar Karina Sainz Borgo kaotik bir düzenin içine çekiyor okuru. Zamanda atlamalarla karaktere biraz nefes aldırırken okura da ‘her zaman böyle miydi?’ sorusunu sordurmak istiyor. Pek çok sayfada okuduklarım boğazıma dizildi. Pek çok sayfada duraksadım. Büyük bir kederi daha büyük bir kederle çarpıştırırsanız yüreğinizde atom bombası mı patlar? Ülkeniz, diliniz, anneniz, yazılarınız ve siz -evet, benliğiniz- ellerinizden kayarsa nasıl adım atarsınız? Sarsıcı bir kitap Ölüleri Defnetmek. İsimsiz kayıpların da ağırlığını taşıyan. Okumanızı isterim, size de bir şekilde yakın gelecek şeylerin olduğuna inandığımdan. . Fatmagül Ezici çevirisi, İlknur Muştu kapak tasarımıyla~

Ölüleri DefnetmekKarina Sainz Borgo · Kafka Kitap · 202151 okunma

·

1.062 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hülya Açılan