Japon Edebiyatına dair hiç okuma yapmamış birisi olarak kitaplığımda kitapla göz göze geldikçe Japon Edebiyatına bu kitapla giriş yapmak beni fazlasıyla heyecanlandırıyordu. Bunun en büyük nedeni de ismi elbette. Denizi Yitiren Denizci… Kitabın adıyla ilk karşılaştığımda ister metafor olarak kullanılmış olsun ister de gerçek anlamıyla, ben de çok farklı etkiler ve duygular bırakmıştı. Az ama fazlasıyla öz bir şekilde insan bu başlıkla çok derinlere dalabilir ki ben tam anlamıyla bunu yaşamıştım. Kitapla ilgili olarak ağır bir dram, buhran, kasvet, çaresizlik, umutsuzluk gibi birçok duyguyu hissedeceğimi düşündüm fakat böyle bir içerikle karşılaşacağımı bilsem okumayı uzun bir süre ertelerdim. Kitabın içindeki vahşet okurken beni buz gibi yaptı ve kitaba karşı içimde soğuma durumu meydana geldi. Kitaplıkta elime almak bile istemiyorum. Özellikle de çocukların böylesine acımasız olduğu bir dünyayı okumak ve bunun aslında hayatla iç içe olduğunu fark etmek beni oldukça hayal kırıklığına uğratıyor. Bu tarz romanlarda işin içine hep duygularımı karıştırıp yargılayıcı bir gözle okuyup eleştirdiğim için objektif bir eleştiri yapamamakla beraber yazarın dilini, edebiliğini ve kurgusunun başarısını es geçtiğimin farkındayım lakin elimde değil. İsmiyle bu denli bağ kurmuşken kitabın kendisiyle tüm bağlarımı koparmak istemem beni tam bir karmaşaya sürüklüyor. Keşke kitaptan bu ismi çekip alabilsem…

Denizi Yitiren DenizciYukio Mişima · Can Yayınları · 20172,603 okunma

·

1.467 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Emel