Kitap, karşılıklı diyalog şeklinde yazılmış. Dili yalın ve akıcı. Okudukça düşüneceğiniz ve bolca not alacağınız bir kitap. Cicero'ya göre hakiki dostluk, sevginin en saf halini içerir ve yaşatır. Böyle bir dostluk, Laelius ile Scipio'nun dostluğunda vücut bulmuştur, çünkü bu dostluk, dostluktan beklenen asıl işlevi yerine getirmiş, iki ruhu birbirine birleştirip tek bir ruh oluşturmuş, başka deyişle yekvücut kılmıştır. Dostluklarına hayran olduğu Gaius Laelius ile Publius Scipio'yu örnek alıp, aklındaki "dostluk üzerine" olan görüşlerini Laelius'u konuşturarak, diyalog tarzında biz okurlarına ulaştırmış. "O halde eleştirmek ve eleştirilmek, eleştirirken açık sözlü olmak, kırıcı olmamak, eleştirilirken de sabırla dinlemek, itiraz etmemek hakiki dostluğa ne kadar uygun tavırlarsa, dostluklara en bela tavrın da dalkavukluk, yağcılık, baş sallamacılık olduğunu bilmeliyiz; her şeyi bizim gönlümüze göre konuşan, ama asla doğruyu söylemeyen, güvenilmez, samimiyetsiz insanlara has bu kötülüğü siz daha böyle nice sıfatla ifade edebilirsiniz. İkiyüzlülük her halükârda gayri ahlakidir, (çünkü doğru yargıda bulunma imkânımızı elimizden alır ve doğruyu bulandırır), hele dostlukla hiç bağdaşmaz; çünkü samimiyeti yok eder ve samimiyet yok oldu mu, dostluk kelimesinin de bir anlamı kalmaz." Yani, dostumuzu eleştirmeli ve onu sabırla dinlemeliyiz. Cicero'ya göre, dostumuz bize yanlışlarımızı söylemeli ve gerekirse eleştirmeli. Fakat, kırıcı olmamalı ve bizim duymak istediğimizi değil; doğru olan ve bizim için hayırlı olanı söylemeli. Asla, kırıcı olmanalı. Fakat, kırıcı olmayacağım diye de; gerçekleri söylemekten çekinmemeli.

Dostluk ÜzerineMarcus Tullius Cicero · Alfa Yayınları · 20172,424 okunma

·

1.069 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.