Kitap, Sevan Nişanyan tarafından bir zorunluluk sonucu kaleme alınıyor. Peki nasıl bir zorunluluk?
Sevan Nişanyan, 21 Eylül 2009 tarihinde Karar Gazetesi'nde yazdığı "Sansür" başlıklı yazı sebebiyle dindar kesimden büyük bir tepki görüyor. Çünkü Nişanyan, bu yazısında ateist kimliğiyle bir yaklaşım sergileyerek ağır bir eleştiri ve iğneleyici dille bazı dini değerleri ele almıştır. Tesadüf ve şanssızlık odur ki, Nişanyan'ın "Sansür" yazısından on gün önce kadar kaleme aldığı ve halk ağzındaki bir ifadenin esas manasını ortaya çıkarmak istediği fakat dini çevrelerce yine yanlış anlaşılmasına sebebiyet verecek olan "Feriştah" yazısı, "Sansür" yazısından bir gün sonra 22 Eylül'de yayımlanıyor. Durum böyle olunca Sevanyan'a gelen tepkiler büyüyor ve işin içinden çıkılmaz bir hâl alıyor.
İşte bu kitap, Sevan Nişanyan'ın gelen bu tepkileri teker teker ele alarak toplu bir cevap verme ihtiyacı ve bu tepkileri kitaplaştırma isteğinin zuhur etmesiyle oluşuyor.
Sevan Nişanyan'a dindar cepheden gelen tepkiler içerisinde ağır küfür içerikli mesajlar olduğu gibi, tamamen nezih ve davetkâr bir dille yazılmış mesajlar da var. Aynı zamanda bir yandan yergi mesajları da geldiği gibi bir yandan da övgü mesajları geliyor. Bu mesajlar da tahmin edeceğiniz gibi yine ateist cepheden oluyor.
Bahsettiğim üzere Nişanyan kendisine gelen bu olumlu olumsuz mesajları inceleme ve kendisinin itham edildiği hususlara karşı savunma yapma minvalinde bu eseri meydana getiriyor ve hakkındaki yanılsamaları ortadan kaldırmayı, en azından ne demek istediğini ve ereğinin ne olduğunu bildirmeyi amaçlıyor.
Esere 10/10 puan vermemin sebebi, Nişanyan'ın kendisine gelen iyi-kötü mesajları kişilerin ismiyle ve ayırt etmeden yayınlayıp bunlara samimi cevaplar getirme isteğiydi. Aynı zamanda olaya kendi açısından baktırarak gerçek düşünce özgürlüğünün ne olduğunu gösterme azmi de saygıya değerdi. Kendisinin bu hususiyetlerde dostça bir yaklaşım sergilediğini hissettirmeyi başarmış olmalı ki tarafımdan bir 10 puanı hak ediyor. Lakin daha önce neden düşük puanlandığını anlamakta zorlandım. Zannımca puanlayanlar eserde duymak/okumak istemedikleri şeyi duymuş/okumuş olmalılar. Demek ki Nişanyan'ın ortaya koymak istediği "özgürlük" kimi insanlarda ters tepmiş.
Her şeye rağmen kişisel bir yorum olarak, "Din ve ifade özgürlüğüne dair bir tartışma" olarak kuşku götürmeyecek bir değere sahip bir eser olduğunu söylemek isterim. Okuyacak olanlara keyifli okumalar dilerim...
