Sonsuzluğun, ebedi hayatın, yaşamın son perdesi gibiydi mezarlıklar... insanın içini ürperten mezar taşları ölümü asla unutmamızı hatırlatıyordu. Bir zamanlar nefes alan ve sevdikleri ile birlikte olan insanlar sonsuza kadar sürecek istirahatlerindeydiler şimdi. Toprak her günahı, her sevabı, her acıyı ve mutluluğu örterken, onlar için yapabileceğimiz tek şey dua etmekti.
Sayfa 257Kitabı okudu
·
149 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.