Hikaye, yazarın bayıldığım tarzından ödün vermeden dört başı mamur ilerliyor. Betimlemeleri ve benzetmeleri de keza çok lezzetli. Yalnızca bu denli ansiklopedik bilgi verme kısmının afaki bir faydası yok kanımca öyküye, tarz olarak güzel fikir ancak pratikte yer yer sakil kaçmış. Onun da dışında açıkçası hikaye çatısını da biraz yavan ve zoraki buldum.
Her cümlesi bir aforizma ve tumturaklı teşbih dolayısıyla bu okuru bütünü okuyamaz hale getiriyor.Sürekli aynı romanı okuyormuş hissi oluşuyor okurda. Antika Titanik ortalama bir Menteş romanı olmuş.
Ktaptan en keyif aldığım an, 155. sayfada Alper Canıgüz'ün Kan ve Gül’ündeki Aziz ile karşılaşma anıydı.