Milan Kundera'yı daha önce okumamıştım. Çek Edebiyatını giriş yapmamış olmam, yazara başlamışım olmamın arkasındaki asıl nedendir. Okuduğum yazarlar, Rus, İngiliz ve Fransız ağırlıklı olduğu için bazen başka ülkelerin yazarlarına şans vermenin okura çok şey kattığını söyleyebilirim. Gelin bakın görün ki bu sefer verdiğim şansın hor kullanılmış olduğunu hissediyorum. Yazar, okura güzel bir şeyler anlatmak isterken nedense yazdığı güzel paragrafları kendi eliyle kirletmiş veya absorbe etmiş. Kitap içinde yedi tane öykü bulunmaktadır. Bu öyküler kurgu olarak birbirleriyle bağlantılı görünmese de, yazarın kendi ülkesinin tarihi ve siyasi geçmişi bakımından birbirlerine bağlıdır. Hikayelerde Çekoslovakya'nın uğradığı Alman ve Rus işgallerine değinilmesini çok takdir ettim. Yazarların kendi ülke geçmişlerini anlatmaları okura her zaman tarihi kültürün yanında evrensel bakış açısını geliştirmek için çok güzel argümanlar katmaktadır. Hikayelerde olaylarda bir unutuş söz konusu, gerçek tarihin, sanatın, müziğin, edebiyatın ve en önemlisi insan ilişkilerinin unutulmasından ve bunların yapaylaştığından bahsediliyor. Bu yapaylaşan olgularda bulunan insanın, dünya devinimi etkileyen bu unutuş karşısındaki, gülme sınırındaki ciddiyeti anlatılıyor. Buraya kadar her şey güzel ama yazarın nedense bir cinsellik takıntısı var. Anlatmak istedikleri ve anlatma şekli başarılı ama birden cinsellik mantar gibi türüveriyor. Cinselliğe karşı bir ön yargım yok. Kurguda olması gerekiyorsa tabii ki olmalı, zaten hayatın bir parçası. Ancak yazar, o kadar çok ve gereksiz kullanıyor ki yazdığı edebi metni boğuyor ve okurun tat almasını engelliyor. Genel olarak kitabı beğendiğimi söyleyemem. Ama şairlerin olduğu bir öykü vardı, o öykü çok güzeldi ve bence kitabın okunabilir ve beğenilebilir olmasını sağlayan tek unsur...

Gülüşün ve Unutuşun KitabıMilan Kundera · Can Yayınları · 20191,093 okunma

·

405 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.