Özellikle toplamaya adını veren öykü, üzerinde makaleler yazılacak değerde derinliğe sahip harika bir öyküydü. Teknik olarak uygulanabilirliği imkansıza yakın olmasa Anarşistler için doğru ve haklı bir manifesto olabilirdi. Yüz Karası çok çarpıcı bir öyküydü. Afallatan bir son ve hayatın onuru hakkında alışılagelmiş anlayışı bir balta hamlesiyle tersyüz ediveriyor. Jack London kalitesine yaraşır bir öykü örnekle deseler bu öyküyü ve Ateş Yakmak'ı tercih ederdim. Gölge ve Parıltı ise eninde sonunda bilimin insanın içindeki ilkel vahşete, doğal hırslara hizmet edebileceğinin incelikli bir uyarısı. Diğer iki öykü de iyiydi fakat bu üçü kadar değildi.
