Ateşten Gömlek, hem profesyonel anlamda bir Türk romancılığından söz edemeyeceğimiz bir zaman dilimine denk gelmesiyle, hem atmosferini ödünç aldığı Sakarya Muharebesi'nin sonuna ama Milli Mücadele'nin finalinin öncesine canlı bir tanık olmasıyla hem de hala Osmanlı olan topraklarımızda bir kadın edip tarafından yazılmasıyla birçok açıdan özel bir roman. Sembolizmin vatan ve Ayşe karakterleriyle; millet ve İhsan karakterleriyle vücuda geldiği roman biçim olarak da cesur bir deney.

Sıkıldım. Yeniden Çarmıha Gerilen İsa gibi bir başyapıtı yazan kişiyle Zorba'yı yazan kişi farklı sanki. (İncelemelere 150 karakter mecburiyeti koymayın arkadaş, daha fazla yazmak istemiyorum zorla mı :)) )

Bugüne kadar "yeterince çok" diyebileceğim sayıda uluslararası ilişkiler kitabı okudum ve lafı uzatmadan yazayım; en yüksek verim aldığım kitap bu oldu. Hele de benim gibi 20. yüzyıl meraklısı okurlar için biçilmiş kaftan. Osmanlı özelinde anlatılan 19. yüzyıl bölümü hariç kitap, ABD'nin, SSCB'nin, büyük Batı ülkelerinin, bazı küçük ülkelerin, din gruplarının, ekonomik baskı gruplarının başka devletler üzerindeki hakimiyet kurma çabalarını ve gerçekleştirdikleri harekatları incelerken Türkiye tarihi üzerinde dışa bağımlılık ve tam bağımsızlık meselelerini de derince işliyor. Onur Öymen hem bir hariciyeci hem de bir yazar olarak işinin ehli olduğunu bu ay okuduğum iki kitabıyla gösterdi. Çıkış Yolu, Stephen Kinzer'in Darbe kitabından bile daha iyi demek kitabın kalitesini yeterince anlatır kanımca.