Belirli bir üne kavuşmuş, dillerden düşmeyen kitapları okumak daima tehlikeli bir durumdur. Beklentiyi zirve çıkardığınız için normal şartlarda sizi tatmin edecek kitap, beklentileriniz müsebbibiyle sizi hayal kırıklığına uğratabilir. Sayfaları değiştirken hep böyle etkisi altında kalacağınız şeyleri okumayı beklersiniz. Bir nevi dine inanmak için mucize bekleyen insan haline dönersiniz. Derken sayfalarda sona gelirsiniz, çevirecek sayfa kalmayınca, kitabın o kalın arka kapağına denk gelince ağzınızdan bir cümle dökülür: "Yahu bu muymuş!" O esnada Arka fonda ise dilediğiniz hüzün dolu fon müziği çalabilir. Ben genelde Ezel dizisinin fon müziğini tercih ederim :D Evet, şu an bir kitap incelemesi okuyorsunuz. İncelemeyi okuyan okurlar henüz kitapla ilgili bir şeyler okuyamamış olmanın verdiği gerginliği yaşıyorlardır muhakkak. O nedenle kendime küfür ettirmeden asıl söylemek istediğimi, vermek istediğim mesajı sizlere söyleyeyim. "Sadece roman okumak isteyen, sadece macera isteyen, akıcı bir olay akışı isteyen kişiler için bu kitap bir hayal kırıklığından ibaret olabilir." Bu nedenle yeni roman okuyacak ya da sadece roman okumak isteyenlere bu romanı önermek tehlikeli olabilir. Amma velakin... Kitabın vermek istediği mesajla ilgilenen, John Steinbeck'in ne anlatmak istediğini anlamaya çalışmak isteyen, Dünya düzeninin, Kapitalizmin olumsuz sonuçlarını görmek isteyen kişiler için ise bu kitap bir başucu kitabıdır. Okumaya doyamayacağı bir kitaptır. Bu durumu ilerleyen paragraflarda daha açık şekilde anlatmaya çalışacağım lakin formalite icabı kitabın konusundan ve mümkün mertebe spoilersiz bahsedeceğim. John Steinbeck hepimizin malûmu sıkı bir realisttir. Eserlerinin genelinde işçi yaşamını ve toplumsal konuları dile getirmeye çalışmıştır. Hayatının gerçeklerini, özellikle Amerika'nın kendisinin yaşadığı dönemdeki ekonomik bulanımı ve bu bunalımdan kaynaklanan toplumsal dramı, halktan seçtiği sıradan kişiler üzerinde anlatmaya çalışmış, bir tablo şeklinde bizlere göstermiştir. Nitekim bu kitapta da bu durum değişmemiştir, tıpkı Fareler ve İnsanlar'da olduğu gibi gözümüze soka soka anlatmıştır. Gazap Üzümleri Steinbeck'in 1939 yılında yayınladığı ve sonrasında Pulitzer Ödülü'nü kazanmış bir eserdir. Bu romanında Steinbeck, Amerika'da 1930'lu yılların ekonomik kriz dönemlerini, insanlığın dramını etkileyici bir dille anlatmaktadır. Joad ailesinin özelinden, genele yansıyan bakış açısıyla emekçi insanları konu alan kitap, dünyanın önde gelen ve en çok okunan klasiklerinden biri olmuştur. Kitapta, küçük toprak sahiplerinin bankalar ve tüccarlar tarafından aldatıldığı, insanların kuraklık, yoksulluk, zorbalık veya sadece açlık yüzünden evlerini terk etmek zorunda kaldığı ve 1930'larda 3 milyon insanın Kaliforniya'ya yeni bir yaşama başlamak için yerleştiği zor yıllarda, bireysel ailenin parçalanışı anlatılırken aynı zamanda bütün göçmenlerin de tek bir aile haline gelişi vurgulanmaktadır. Girişte bahsini yaptığım konuya gelmek istiyorum. Evet, mükemmel bir eserdir Gazap Üzümleri, unutulmaz bir eserdir, okunması ve okutulması gereken bir eserdir lakin kitap bazı noktalarda çok ama çok durağan. 556 sayfalık bir roman olmasına karşılık kitabı okuduktan sonra bahsini yapacağımız olaylar pek azdır. Bunun sebeplerinden birisi de Edebiyatımızda Yaşar Kemal'de gördüğümüz tasvirlerdir. Evet, çok harika tasvirler yapılmıştır lakin bu bazı noktalarda olayın akışına doğrudan etki etmiş, kitabı durağanlaştırmıştır, zannımca. Lakin benim gibi okurlar; yani sadece roman okumamış olmayı tercih eden, akışı olayı sadece süs olarak gören okurlar için bu durum öyle göze çarpmaz. Bir bakıma belgeseli izlemek değil de, okumuş gibi oluruz. Oralarda kendimizi yaşıyormuş gibi hissederiz, kahraman dolaştıkça biz de dolaşmış gibi oluruz.. Bahsini yapmak istediğim diğer bir husus ise kapitalizm. Kapitalizmi eleştiren, tabiri caizse yerden yere vuran bir kitaptır Gazap Üzümleri. Yoksulluğun, alt-üst çakışmasının, emeğin ucuz ekmeğin pahalı olma durumunun çok ama çok iyi işlendiği bir kitaptır. Kitabı okurken ya da okuduktan sonra yemek yerken mesela, Tom da olsaydı, ailesi de olsaydı; onlar da yemek yeseydi diyeceksiniz. Uyumadan önce başınızı yastığa koyduğunuzda, flörtünüz yoksa şayet düşüneceğiniz şey Tom ve ailesinin yastık bulamayıp giysilerinin üstünde uyuduğu olacak. Markete gittiğinizde şeker isteyen çocuk gördüğünüzde aklınıza Tom'un babasının çocuklara şeker aldığı olay gelecek. Çok etkisinde kalacağınız bir kitap olacaktır.. Bendeniz K. yüksek müsadelerinizle aşağıya filmden bir sahne bırakarak kaçıyoru, esen kalın. Kitaplı ve bol paralı bir hayat geçirmeniz dileğiyle... youtu.be/srSWM-sVaRM