Kitap başta sarmamıştı. beni çevreye duruma yabancı bıraktı. daha sonra Jane'nin büyüyüp öğretmen olması ve mürebbiyelik için okuldan ayrılmasıyla kitap benim için yeniden başladı adeta. saatlerce kitabı elimden bırakmadım geceleri gündüz edecek derecede bırakamadım. olay örgüsü, akışın dinginliği, karakterlerin mimik tasvirleri, doğa ve çevre tasvirleri beni hiç sıkmadı yerinde ve güzeldi. kitabın ortalarına gelmiş geçiyorken aklımda "sonu nasıl bitiyor" sorusu vardı. bir tahminde bulunamadım. sonu benim için bilinmezdi ve merakı her zaman taze tuttu. beklemediğim bir sondu. şaşırdım bile diyebilirim. kitapta verilmek istenen mesaj neydi diye düşündüm bitirdikten sonra. Yazar bize ne anlatmak istemiş? "Aşk ve sevginin kusursuzu yoktur, kusursuz olanda sevgi aramak beyhude bir çabadır. gönül kimi severse güzel odur." ben kitaptan bu mesajı çıkarttım. gerçekten okunmaya değer güzel bir kitaptı. alt metinlerde, gizliden gizliye bize sezdirilen mesajlar çok güzeldi. kadın karakterin dik başlılığı, boyun eğmezliği ve kendi ayakları üstünde çok fevkalade ortaya konmuştu. günümüzde yaşasa; kendinden çok başlarını düşünen bir yarım akıllı olarak anılacak olsa da seni sevdim Jane Eyre. mutluluk seni bulduğu gibi beni de bulsun. <3 "Ben ki yitirdiğim cennetin, kırdığım putun gizli, kahredici özlemini çekiyordum."

Jane EyreCharlotte Brontë · Can Yayınları · 202031,4bin okunma

·

48 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Wren edwina