Fyodor Dostoyevski bir gün hepimizi Nil ‘in de en berrak oyuğunda arınmak duygusundan kurtaracaktır :)
Dostoyevski ile ilgili nerden okuduğumu ya da duyduğumu anımsayamadığım bi cümle takıldı aklıma şimdi
Delikanlı okuyup bitirdikten sonra birden bire geliverdi ; “ onun dünyasında sevgiliye küsmek gibi bir erdem başgösterdi ruhsal çöküntülerime” … evet evet sanırım tam olarak böyle söylüyordu … Rus Edebiyatı ve bu vesileyle de Rus topluma aşık biri olarak kendisini mütemadiyen sovyetik biri olarak nitelendiren herkes aynı görüşün kıyısından köşesinden geçer sanıyorum; bu adamın dünyası ve ilişkide olduğu tüm karakterler tükenmişlik duygusu, felce uğramış bir acı eşiğinden süzülüp geçtikten sonra etrafındaki olayların titrasyonunu yeniden algılama sürecine girerler, bu nedenle yazgıları istem dışı bir anti- sıradışı nitelik kazanır …
Burada da nerdeyse aynı durum söz konusu ; çocukluğu yalnız geçmiş olan Dolguruky den tutun da kız kardeşi Liza ya , annesinden Versilov a kadar aynı şeyleri söylemek mümkün oluyor: sıradışı bir yaradılış sıradanlaşmaya yüz tutuyor ki sanırım bunun en yetkin etkeni yazarın dehasının içinden çıkmış olduğu spesifik Rus toplumuyla oluştuğu bileşkedir. Benzer karakterleri bir İspanyol ya da Fransız yazardan benzer olayları bir Akdeniz ülkesinden okuduğumuzda üzerimizde ayırtedici bir etki bırakmamasını daha başka nasıl açıklayabiliriz ki ?
kanaatim odur ki ;herkes gerçekten bir
Fyodor Dostoyevski okur değildir . Çünkü bu adamın müziği hayatınıza girdiğinde mutlu olmaya o kadar da hakkınız yoktur artık
