Hortlak Mantarı
Ekiple birlikte toplantı masamıza oturduk. Filiz bilgisayarından gelen mesajları ekrana yansıttı ve kullandığı
App400 programıyla tüm mesajları tarattırdı. Sistem mesajlardan en uygun olanı seçti. Seçilen hikâyede şunlar yazılıydı: Merhaba Yamaç Hocam. Ben şu an 50 yaşındayım. Çocukluğum Bursa’nın Yeşildere orman köyünde geçti. Babam sonbaharda mantar toplamaya giderdi, bir gün yine mantar toplamış,
geldi. Annem mantarları pişirdi ama kokusu çok kötüydü, “Belki
zehirlidir yeme,” dedi babama, babam da “Her zaman yediğimiz
mantar,” dedi. Annem ve ben yemedik, babam yedi. Yedikten bir
saat kadar sonra babamda bir haller oldu, gözleri kan çanağına
döndü, anneme ve bana vurmaya başladı. Sanki kendinde değildi.
Çok korktuk, annem beni kucağına alıp hemen evin dışına kaçırdı,
kapıyı üzerine kilitledik.
Babam çıldırmış gibiydi, eline ne geçerse kapıya fırlatıp “Açın!” diye bağırıyordu. Bir kedimiz vardı, o evdeydi. Annem çığlıklar atarak komşulara seslendi. Komşular ve muhtar hemen geldiler ancak korkudan eve giremediler, bu sırada içerden kedimizin miyavlamaları geliyordu. Bir süre sonra sesler kesilince, köyün erkekleri içeri girmeye cesaret ettiler. Babam yerde baygın
yatıyormuş, eli yüzü kan içinde. Kedimiz de kanlar içinde yerde
idi, karnı parçalanmıştı. Ne olduğunu anlayamadık. Babamı ayıltmak için su döktüler.
Sayfa 17Kitabı okudu
·
317 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.