Gün ışığını, rüzgâr nefesini, kuşlar neşesini, yağmur bereketini, bahar güzelliklerini, çocuklar gülücüklerini, hatıralar dünü, emeller yarını alıp gittiler. Bak şu çocuğun yüzüne, gözlerinde patlayan bombalar her gün bin defa öldürüyor beni! Yine de yaşıyorum, sırf yavrum adına... Çocuklar kin tutmayı bilir mi? Onların adına da biz tutuyoruz.
Sayfa 212 - Hayat YayınlarıKitabı okudu
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.