Oblomov bir aylık sürekli bir çalışma içinde yazılmıştır. Yazar bunu şu dizelerle açıklıyor: "Bu büyük romanın bir ay içerisinde yazılması belki de imkansız görünür. Ama unutmayın ki, bu eseri yıllarca kafamda taşıdım ve onu ancak kağıda geçirmek kalmıştı." Açıkçası en çok dikkatimi çeken kısım bu dizeler olmuştu. Roman'da Oblomov diğer eserleri şu şekilde eleştiriyor: "Bir insan alıp kopyasını çıkarıyorlar. Gerçeğe uygun oluyor diye övünüyorlar. Ama hayat ne oluyor? Eserlerinde o yok işte; dünyayı kavrayış, insanlığı gerçekten anlayış yok." İşte bu romanda tam olarak hayat var, insanlığı anlayış ve dünyayı kavrayış var. Oblomov'a tembel demek yanlış. Kafasında kurmuş olduğu dünyadan bir adım öteye yani rekabetin, açgözlülüğün, dedikoduların olduğu dünyaya adım atmak istemez. Bütün bu düşüncelerinin içerisinde Oblomov bir de aşık olur. Ama aşık olduğu kadın Oblomov'a gerçekten aşık değildir ve daha sonraları gerçek aşkı, kendisine gerçekten aşık olan Ştoltz'da bulur. Oblomov zaten kendi kafasında kurduğu hayatın daha fazla dışına çıkmak istemez ve kafasındaki hayata uygun bir kadınla yaşamaya başlar. Beraber yaşadığı dul kadından bir oğlu olur. Bu kadın oblomov gibi bir beyefendiden oğlu olmasına çok sevinmiş ve böyle asil bir çocuğun kendisi gibi yaşamaması gerektiğini düşünüp oğlunu Oblomov'un dostu Ştoltz'a vermiştir. Aynı zamanda da kendsine bu hayatın anlam kazanmasını sağlayan Oblomov' yürekten bağlıydı. Onun gitmesiyle hayatındaki anlam da yok olmuştu sanki. Oblomov hareketsiz, gürültüsüz yaşamaya alışmıştı ve bu hareketli yaşamı tatmayı, o üstündeki hırkayı çıkarmayı göze alamadı. Oblomov'un yaşadığı hayat hayat değildi. Oblomovluktu.

Oblomovİvan Gonçarov · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202139,6bin okunma

·

72 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

gece